Απόσπασμα από την παράσταση «Από το Πάθος στην Ανάσταση» που παρουσιάστηκε στις 20 Απριλίου 2005 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Συμμετείχαν το Συγκρότημα Παραδοσιακής Μουσικής και η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης σε Καλλιτεχνική διεύθυνση του Πάρη Γκούνα.
www.MyGlykeria.gr
Αχ, σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
αχ, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
Αχ, κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
αχ, την προσευχή της έκανε για το μονογενή της.
αχ, σώνουν κυρά μου οι προσευχές, σώνουν κι οι μετάνοιες,
αχ, και τον υιό σου πιάσανε και στον χαλκιά τον πάνε
Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστά του υιού μου,
μην είδες τον υιόκα μου και τον διδάσκαλόν σου;
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή ακάνθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γυιόκας σου και με ο δάσκαλός μου!
Κι’ η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον ερωτούσε.
Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, Μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις·
μόνο το μέγα-Σάββατο κοντά το μεσημέρι,
που θα λαλήσει ο πετεινός σημαίνουν οι καμπάνες,
σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα ουράνια
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά με τρεις χρυσές καμπάνες
τότε και συ, Μανούλα μου, θα 'χεις χαρές μεγάλες!
Όποιος τ’ ακούει σώζεται κι’ όποιος το λέει αγιάζει,
κι’ όποιος το καλοφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ’ τον Άγιο Τάφο.