Музыка Аляксандры Пахмутавай
Словы Расціслава Завістовіча
Запаветны напеў, далячыняў смуга
У чаканьні зары, што заблішча сляпушча —
Як свая мне твая векавая туга,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Тут забыты даўно наш прабацькаўскі схоў,
І часамі, той кліч нашых продкаў пачуўшы,
Шэрай птушкай лясной з дальна-дальніх вякоў
Да цябе паспяшаю, Белавежская пушча.
Ледзьве значным слядком да крыніцы брыду
Праз траву, трыснягі, хмызняковыя гушчы.
Як алені, з кален п'ю жывую ваду
Роднай праўды твае, Белавежская пушча.
Адагрэю душу ля высокіх дубоў,
Ды на ўцеху жывым — і сляпым, і відушчым, —
Панясу твой напеў запаветны дамоў,
Белавежская пушча, Белавежская пушча…
