Словы Максіма Багдановіча
www.spievy.zmk-by.org/maly_padarozhny.htm
Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах, —
Успомню Вострую Браму святую
І ваякаў на грозных канях.
У белай пене праносяцца коні, —
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.
У бязмерную даль вы ляціце,
А за вамі, прад вамі гады.
Вы за кім у пагоню спяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць і куды?
Мо яны, Беларусь, панясліся
За тваімі дзяцьмі ўздагон,
Што забылі цябе, адракліся,
Прадалі і аддалі ў палон?
Біце ў сэрцы іх, біце мячамі,
Не давайце чужынцам быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць.
Маці родная, Маці-Краіна!
Не ўсцішыцца гэтакі боль
Ты прабач, ты прымі свайго сына,
За цябе яму ўмерці дазволь!..
Усе лятуць і лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далека грымяць
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.
