Музыка і словы Сяргея Новіка-Пяюна
Вечар… Над Шчарай лягла
Белым прывідам імгла.
Вецер заціх, не шуміць,
Сном веснавым Слонім спіць.
Толькі адзін я не сплю.
Сэрца баліць, бо люблю.
Меру за крокам я крок,
Мчыць са мной думкаў паток.
Йшоў бы, здаецца, так ўдаль,
Скінуў бы з сэрца я жаль,
Скінуў бы сум і тугу,
Але дарма — не магу.
Дзе ты, галубка мая?
Чуеш, як мучуся я?
Чуеш, як сэрца баліць?
Чуеш, як цяжка мне жыць?
Ты запытала, чаму
Так на цябе я гляджу.
Ты ж ані цар, ані Бог, —
Я даць адказу не мог.
Але затое цяпер —
Праўду кажу, мне павер —
Слухай, галубка мая:
Шчыра люблю цябе я!
Ведаеш добра й без слоў,
Што маіх мроя ты сноў,
Што за цябе дам жыццё,
Радасць ты й шчасце маё!
Вольна ўдаль Шчара бяжыць,
Хваляй аб бераг плюхціць.
Думкаў нястрыманых ток
Мчыць, як бурлівы паток.
Ноч А над Шчарай лягла
Дзіўным прывідам імгла,
Вецер заціх, не шуміць —
Сном веснавым Слонім спіць.
